Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nos commodius agimus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Frater et T. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque partibus maiores quam corpore, quid occurrat non videtis. Duo Reges: constructio interrete. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?